digital zamane çocukları

Hiç unutmam, daha lisede idim bir sabah servisi beklerken duvarda daha önceki akşam yazılmış bir yazı farketmiştim "Sinernetik Haylazlar ..." noktaların yerinde bu haylazların isimleri vardı bir süre gülüp şoku atlattıktan sonra bu söz hep beni düşündürmüştür. Zamane çocuklarının haylazlıkları, özendikleri, hayaller hep sibernetik aslında deyim biraz yanlış (daha çarpıcı ve marjinal olduğundan seçildiği belli) doğrusu sanal olmalıydı bence. çocukluğunda sanal şeylerin peşinde koşan çocuklar büyüdüklerinde nelerin peşinde koşacaklar ki? bilgisayar oyunlarına ya da chat ortamına takılıp kalan yetişkinler gibi olmalarını yada asosyal bireyleri kastetmiyorum. İnsan denilen varlık 60-80 yıllık yaşantısında esas olarak arkasında iz bırakmak bir eser yaratmak arzusundadır. büyük sanatçılar bilim adamlarını kenara bıraksak bile normal insanların çocuk yapması değil ama yetiştirmesi bile bu sebeptendir. Sanal büyüyen gençlik büyüdüğünde "sex and city" "metroseksüel" gibi kavramlarla iyiden iyiye boş kavramlarla kafası doldurularak hayata yollanıyor. Neticede de insanlığın içi boşaltılmış oluyor.

Olayı komplo teorisine çevirmeden, mevzuyu da daha fazla dağıtmadan bir karikatür ile bu konuyu notalamasak da virgül atalım :)